Daldan dala..

Bu sefer mutluluktan değil mutsuzluktan kilitlendi ellerim
Tıkandı yüreğim, kaçamadı kelimeler kıvrımlarımdan öteye
Ben kıvrıldım
Yatağıma aldım kangreni
Ölesiye seviştim onunla
Yorulmadan
Vahşice
Gecelerce uyku dediğim yorgunluğun kollarına attım kendimi sonra
Rüya dediğim arenaya çıktım
Boğuştum
Savaştım
Atladım
Zıpladım
Patladım
Arkası dönük insanların yüzlerini görmeye çalıştım
Sıyrılmak istedim
Ben sadece uyumak istedim
Dünyadan kaçıp dinlenmeye çalışırken
Cehennemin piçine düştüm
Daha çok yoruldum
Çığ oldum
Büyüdüm
Kocaman oldum
İnsan olduğumu unuttum
Hayalet oldum
Kollarımı açıp rüzgarı beklemeye başladım
Önce kavurucu bir sıcak geldi
Yandık dedim
Yandık ki ne yandık
Azimle dümdüz açık duran kollarım
Artık o kadar kararlı değildi
Eğildi
Baharı arzuladım
Ben yanarak baharı beklerken
Kış geldi
Dondum
Ama nasıl donmak
Yine de açık tutmaya çalıştım kollarımı
Bir umut ya
Belki gelir rüzgar
Gelir de uçurur beni yukarılara, bulutlara
Ben bekledikçe
Keskinleşti soğuk
Yaprak gibi titredim
Kollarımı göğsümde kavuşturmak istedim
Ama o vaz geçmek demekti
Rüzgarımdan vaz geçmek
Yapamazdım
Biraz daha beklesem belki gelirdi
Aslında biliyordum beklemenin faydasızlığını
Çaresizdim
Yoktu ki başka beklediğim
Rüzgarı beklemekten başka kimdim ki ben
Bilerek
İsteyerek çok yoruldum
Kollarım iki yanıma düştü
Bedenim yere
Başımı çarpmışım koyu gri bir kümülüse
Farkında değilim
Uyanmışım