Bugün Cumartesi ve ben çok ama çok zor uyandım. Suratsız bir halede odadan çıkarak çalışma odamıza doğru yol aldık. Bilgisayar başında yavan tostumu yedikten sonra işe koyuldum. Buradaki insanlar çok rahat. İstediğimiz belgeleri aheste aheste hazırlıyorlar. Ben de hem muhabbet edeyim hem de başlarında durarak psikolojik baskı uygulayayım diye yanlarına gittim. Çaydı kahveydi derken istediklerimin yarısını aldım ve çalışmaya geri döndüm.
Öğlene doğru Libyalılar şantiyeyi denetlemeye geldi. Bizim de turist vizemiz olduğu için yakalanmamak adına apar topar çalıştığımız odayı boşaltıp kaldığımız evlere sığındık. Anlayacağınız kaçak çalışırken basıldık! Şimdi evde çalışmaya çalışıyoruz. Pazartesi günü de T.C. Başbakanı insan hakları ödülü almaya gelecekmiş. Artık aksiyonumuza aksiyon katılacak.
Basılmamız kötü oldu. Konsantrasyon falan kalmadı bizde. Çalışmamız sürekli bölünüyor. İşler nasıl yetişecek bilmiyorum.
Şu anda saat 22.00. İşten yeni çıkıyoruz. Yarın sabah yine erken kalkıp denetime devam edeceğiz. Bugün uğursuz denetçi elim yüzünden üzerinde çalıştığımız mizan yüklü bir miktarda değişecek. Ben çok havalı konuma geldim ama şimdi her şeyi baştan yapmamız gerekecek. Gülmeli mi ağlamalı mı?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder